David Lamelas
° 1946
Leeft in Berlin (DE), leeft in Brussels (BE), leeft in Los Angeles (US), geboren in Buenos Aires (AR).
De Argentijnse kunstenaar David Lamelas (°1946, Buenos Aires) is één van de voortrekkers van de vernieuwingen in de jaren ’60 en ’70, waarin de status van de kunst werd geherdefinieerd. Hij analyseert het kunstwerk als communicatiemiddel, waarbij hij kunst relateert aan informatie zoals die wordt verspreid via media als de krant, radio en televisie. Hij levert ook kritiek op de passieve rol die massamedia het publiek opleggen en werkt voortdurend vanuit maatschappelijk engagement.
Zijn vroeg werk is verwant aan de minimale kunst, al is ook daar de populaire cultuur mee een uitgangspunt. Later werk bevat ‘site-specific’ sculpturale installaties, waarin Lamelas de conventie van het autonome kunstwerk doorbreekt. Lamelas ontwikkelt kunst steeds opnieuw als kritische praktijk door gebruik te maken van massamedia en communicatiemiddelen.
Lamelas speelt eind jaren 1960 een belangrijke rol als go-between tussen de Antwerps-Brusselse situatie met Marcel Broodthaers, de Londense scène rond John Latham en het Parijse denken met Daniel Buren. Hij stelt herhaalde malen tentoon bij Galerij Wide White Space in Antwerpen en wordt door hen ook uitgenodigd voor Prospecta in Düsseldorf, een contact dat wordt gemaakt door Marcel Broodthaers nadat in 1968 in Venetië tijdens de biënnale in het Argentijns paviljoen het bekende werk van Lamelas ziet waarbij in een met glas afgesloten ruimte een telex het laatste nieuws van de Vietnamoorlog geeft, ter plaatse ook voorgelezen.
David Lamelas is, zoals Joseph Beuys, James Lee Byars, Robert Filliou, Orlan of Antoni Muntadas, getuige en getuigenis van de sleutelrol die Antwerpen speelde in de na-oorlogse internationale avant-garde, waar mensen zoals zij vaak een nomadisch leven leidden maar Antwerpen als een voornaam ankerpunt daarvoor zagen.
Lamelas is een kunstenaar die internationaal blijvend als een sleutelfiguur wordt gezien, zoals niet alleen blijkt uit retrospectieve tentoonstellingen maar ook door zijn selectie voor de meest recente Documenta, de absolute referentietentoonstelling voor de ontwikkelingen in de globale kunstscène.
