1944 - 1997

Overleden in Antwerpen (BE), geboren in Antwerpen (BE).

George Smits was een veelzijdig muzikant en beeldend kunstenaar. Hij was een vaste waarde in de Antwerpse undergroundkunstscène vanaf halverwege de jaren 60. Zelf omschreef hij zich het liefst als beatnik. Nog tijdens zijn opleiding schilderkunst aan het Brusselse Sint-Lucasinstituut sluit hij zich aan bij Ferre Grignard. Het Antwerpse muziekcafé De Muze is op dat moment de uitvalsbasis van Ferres skiffleband. George Smits – ook bekend als Toet – speelt er mondharmonica en gitaar.

In 1968 richt George Smits M.A.F.print op, Mad Artist Foundation: een “éénmansvereniging ter bevordering van goedkope kunstvormen, kunstvormen voor breder publiek: posters, strips, actie's met experimenteel mobiel zeefdrukatelier”. In 1969 trekt M.A.F.print in bij E.R.C.O.L.A. – Experimental Research Center of Liberal Arts – dat in de prille jaren 70 uitgroeit tot een knooppunt in het Antwerpse artistieke milieu. In 1971 starten de E.R.C.O.L.A.-leden met de underground comic “maandelijks mannekensblad” Spruit. De Verhalen van Jan door M.A.F.print drijven op absurde humor. In die periode krijgt George Smits ook erkenning (Jeune Peinture Belge) met zijn lichtinstallaties The Colour Company, waarin hij het kleurenspectrum in de ruimte loslaat.

Midden jaren 70 geraakt Smits in “de ban van het ei”. Op het moment dat de schilderkunst dood is verklaard, verdiept George Smits zich in de schildertechnieken van de oude Vlaamse Meesters. De psychedelische M.A.F.print-stijl vol figuurtjes ontstaan uit écriture automatique en vrije associatie krijgt nu vorm in tempera en olieverf. Tot aan zijn dood blijft George Smits schilderen. Stijl en formaten evolueren.
Het raakvlak tussen geluid en beeld wordt vanaf 1980 het nieuwe onderzoeksterrein. Met klanksculpturen gemaakt van piepschuim, bamboestokken, stalen veren en kabels tracht hij ruimte te definiëren aan de hand van klankgolven. Hieruit resulteren tentoonstellingen en performances zoals ISOMOPOLIS (1981) in het Antwerpse I.C.C. en deelname aan Initiatif d’amis (1984) in de Gentse Vooruit en meerdere performances in Nederland. Tijdens de nachtelijke uitzendingen Zbolk Night Radio op Radio Centraal krijgen zijn muzikale experimenten vorm in “radio pictures”.

Vanaf de jaren 90 combineert Zbolk elektronische, digitale met akoestische opnames. Over Zbolk schrijft hij in 1994: "Hoe ver kan iemand gaan in het bouwen van akoestische instrumenten met rommel, ze te bespelen en dat op te nemen, op goedkoop digitaal materiaal songs te componeren met de samples van die muziek, die songs tijdens een wekelijkse radio-uitzending live te mixen met de originele geluiden, zonder dat iemand zegt: je bent uit de toon, je tijd is op, je bent een freak, je kan gaan.” In het voorjaar van 1997 kwam zijn cd Zbolk Night Radio uit, amper enkele maanden voor zijn plotse overlijden.
George Smits zag het creëren van goedkope kunstvormen voor breder publiek als een hoger doel. De extreme integriteit waarmee hij dit doel najoeg, vormt de rode draad doorheen het uitermate diverse œuvre van Toet – M.A.F.print – Zbolk Smits.

Meer.