De OHO beweging (1965–1968) en OHO groep (1969–1971) zijn belangrijk voor de ontwikkeling van neo-avant-gardekunst in Slovenië. OHO brengt kunstenaars met verschillende ideeën en interesses samen. Kritiek op de consumptiemaatschappij beweegt OHO tot het onderzoeken van ‘het ding’, als iets anders dan ‘het (consumptie-) object’. De beweging gaat vervolgens over in een groep, waarvan de oorspronkelijke leden (Naško Križnar, Milenko Matanović, Marko Pogačnik, Andraž Šalamun) zich uitdrukken in conceptuele kunst, land art, body art en process art. Aan het einde wordt OHO omschreven als ‘transcendent conceptualisme’, dat ernaar streeft om het kunstwerk te maken tot ‘een medium voor het opsporen van transcendente, esoterische en andere spirituele inhoud’.